Canta de l'estiu

-Romero, tremoncillo e

d'espígol una miqueta-

Hue, a la fresca d'o maitín

m'he enfilau per lo camín

reixuto de polvo e sablón.

Feritas las apargatas

a saber achiperatas;

seco lo garganchón

ixutas totas las fuenz,

de tornada enta baixo,

hai replecau que las cosas

que nos vienen e esdevienen,

que nos trucan e percuten,

son las bordes produzions

d'o imprebable e impuro

cople carnal i escuro

de suenios, medranas, deseyos,

burosas esmachinacions,

primarias intuicions,

brulladas ran d'o camín

d'as nuestras vidas descendients.

Bombolón Carbó