26 – O LUPO E O CHOTO
Un lupo siguiba á un choto t’amortar-lo, o cualo se’n puyó ta una altera peña e allí s’aseguró. O lupo se metió debacho d’a peña agüardando á que o choto bachase. A o cabo de tres días, os dos albandonorón o puesto. O choto allora, mobito por a sete, se’n fue ta un río, e alufrando a suya brempa en l’augua, dizió entre sí: --Yo tiengo güenas patas, polita barba e grans cuernos e con todas istas perfeczións, ¿me fa fuyir un solo lupo?. De aquí enta debán yo le quiero asperar e resistir, e no pas fuyir d’er como dica agora. O lupo, que yera zaga o choto, ascuitaba plateramén tot o que er diziba, l’enristió, l’engalzó por a pata con os diens e li dizió:--¿Qué dizes, choto indinno?, ¿porqué chitas roncas?. Beyendose o choto preso, dizio-le : --O siñor lupo, tened compasión de yo, yo bien conoxco a mía culpa, e asinas desincuse o mío atrebimiento. Pero o lupo, no fendo caso d’as suyas parolas, l’espiazó e minchó.
Con os fuertes e rigürosos no chites roncas, ni te prezies d’as tuyas fuerzas si no las tiens, porque tardi u lugo estarás nafrato.
27 – O BERRACO, OS CORDERS E O LUPO
Un chicot berraco bibiba en una ramada de cochíns, o cualo rinchato de fachenda, porque no podeba mandar á o suyo gusto, andaba alredol d’a pardina chitando roncas, roñando e amostrando con rabia os suyos catiróns, pensando d’ista traza espantar-los á toz. E beyendo que no feban dengún caso d’er, enoyato dizió asinas: --¿ Qué m’aprobeita estar aquí, pos anque yo mande, denguno no m’obedexe, e anque m’encarrañe, denguno fuye de yo. E determinó alpartar-se d’allí, e mudar d’adreza. Se’n fue por a montaña e binió á aturar á una ramada de corders. Allí prenzipió á roñar atra begata, e amostrar os suyos catiróns. Beyendo isto os corders prenzipioron á fuyir, xorrontatos e amedrentitos. O berraco dizió allora: --Aquí me conbiene abitar, pos soi temito e respetato. Al cabo de bels días binió por allí un lupo, e en beyer-lo os corders s’escaporon entre unas peñas. Pero o berraco, pensando que os corders l’esfenderban no querió fuyir, e asinas l’engalzó o lupo fambroso, e lo se lebó con er. Pasó por casualidá o lupo amán d’a ramada de cochíns d’an s’abeba escapau dito berraco, o cualo, conoxiendo-los daba grans bozes e les pediba aduya. Conoxiendo-lo os cochíns se debantoron toz á l’inte e enristioron á o lupo e pudioron librar á o suyo compañer d’o periglo de muerte en que se trobaba. Allora, o berraco, beyendo-se libre en meyo de toz, pleno d’ixagrín e de bergüeña, dizió: -Agora conoxco por berdader o proberbio que dize:
Que en as fortunas e rebesadas, siempre ye güeno estar amán d’amigos e pariens; pos ye zierto que si no ese salito d’entre os mios, no ese yo endurato istos mals.
28 - A MOSCA
Una mosca que pasaba por muito fartera, dentro en una cozina, e ta satisfer completamén á suya fambre e sete, se zabucó drento d’una olla, an zorrupó e minchó con tanta angluzia, que á ra fin esclató.
Tamién no mancan ombres, que se fican en os plazers, e os plazers rematan con ers.
29 - O LIÓN E A RABOSA
O lión aparentaba que estaba malaudo, con ista engañufla feba benir dica er á toz os animals. Cuan los teneba en a suya espelunga, los amortaba á mida que i plegaban. Plegó tamién a rabosa, e dende difuera charraba con o lión, dizindo que sentiba muito a suya malautia. O lión, beyendo que a rabosa no dentraba e li charraba de puertas ta difuera, li dizió: --¿Porqué no dentras amiga?. Sapes porqué- dizió a rabosa- porque beigo aquí as pateyatas d’os que dentran e no beigo as d’os que salen.
En tot o que bas á fer, si no beyes güen aparello, muda lugo de consello. O discreto carmena en capeza allena.
30 - O TABONER E O SUYO FILLO
Un labrador encorreba á un taboner con a fin d’amortar-lo. Iste que como toz os d’a suya mena yera ziego, no podeba güaire enfilar os suyos trangos t’o forato an bibiban. --Pai de yo, dizióle o suyo fillo, ye imposible que tos salbez si no bi ha quí tos acompañe, seguir-me, pillar-me d’o mío brazo que tos enfilaré ta casa. –Ay, fillo mío, respulió o pobracho animal, ¿ Como podrás estar-me güena guía, si no beyes tú más claro que no yo?.
Muitos son ziegos en a casa propia que quieren beyer plateramén en l’allena, e que quieren fer-se importán ofrexendo servicios que no pueden reyalizar.
Traduzión de Fabián Castillo, Bombolón Retabillador
No hay comentarios:
Publicar un comentario