6 – O TERNASCO E O LUPO
Á un ternasco, que andaba paxentando entre as crabas, le dizió o lupo: -No ye ista con quí marchas a tuya mai, e amostro-le ras güellas que yeran bien lueñes. Respulió o ternasco: -No busco yo ixa que me conzibió e libró, sino a que m’ha criau e me da de tetar, pos ista ye a mía mai. Al contrario, dizió o lupo, aquera ye a tuya mai natural, e ista a que t’ha afillato; por isto debes ir con era. Ye berdá, dizió o ternasco, pero a mía mai d’o suyo propio instinto, m’encomendó á ista craba con á que bibo, pos en o rabaño d’a mía mai, os pastors les quitan á begatas a lana e las amortan ta minchar-las, asinas que marcha en ora güena, que yo quiero morar aquí, que m’irá millor que an tú m’amuestras.
Senifica ista falordia que no bi ha millor cosa que o güen consello, ni pior que o consello malo; e que más probeito da bibir fuera d’os suyos pariéns en paz que entre os pariéns con custions e guerras.
7 – O ESPARBER E O REISEÑOR
Un esparber fambroso teneba ya en as suyas garras á cierto reiseñor. -Chirmán esparber, le dizió iste: desincúsame a bida, e sentirás as mías cantas, que han de dixar-te encantanau. Ya sapes que dica ros dioses se complazen en ascuitar-me. Soi tan conbenzito d’ixo, respulio-le l’abe carnuzera, que de güen implaz ascuitarba as tuyas mañas si n’iste inte no amenistase más de chenta que de mosica. Dito isto abaló á o pobre cantor.
Isto quiere dizir que a fambre no se regosta con cantas ni politas retolicas.
8 - A RABOSA E O GALLO
Muitas presonas charran sin caducar antis o que han de dizir, e dizen tales cosas que dimpués se repienten d’aber-las dito. A parola que sueltes no la puedes rebocar, e asinas piensa o que has de fablar.
Traduzión de Fabián Castillo, Bombolón Retabillador
No hay comentarios:
Publicar un comentario