Remero os días que amonico pasaban,
sin a prisa que agora nos encorre.
L'aire d'o berano espardeba á ormino
oloriás de garba esmicazata.
O redolar d'o trillo yera pando, e terne
a cantarula incansable d'as ferfetas.
En replegar o grano con o retabillo,
o sulero buralenco se plenaba
d'una catafila de fornigas chicorronas
que garimboliaban rechirando ros granos.
Güellábanos embazilatos e refitolers,
alufrando aquer exerzito bibo e treballador
que yera redotato por l'aspro zeprenar
d'un escobizo de brancas de senera,
que ascape aborguilaba o grano
e ras fornigas en meyo d'a era.
Por o zielo esnabesaba un eslambio
de bel esbol de falzillas,
con os suyos chilos barrenatos,
trestallando con o suyo bolito
os alters mallos d'a Playuala
allá en l'altaria lexana,
e rematando amán d'a era,
entre as buralencas parez d'os pallars.
En l'altaria d'o zielo esbolastriaban
con o suyo grolleo lexendario,
as grallas güé cuasi perditas.
Fabián Castillo Seas, Bombolón Retabillador
No hay comentarios:
Publicar un comentario