miércoles, 25 de junio de 2025

FOGUERA RITUAL


A foguera puya ras suyas flamas como luengas

tremolosas e difuminatas en l’aire nueiturno.

Fulgurazións an as nuestras ninetas se tresbaten

en misteriosa conesión de fuego e alma.

 

Como un dios d’a blosura rodiamos as tuyas mugas,

e t’amuestras debán nusotros como único sol en a nuei.

E arredol d’iste altar tuyo de catizas e calibos caliens,

minchamos e zorrupamos, charramos e arreguimos.

 

Ayere cosirábanos día e nuei a misteriosa flama,

güé ye un rito acotraziar con ficazio as tozas de leña.

Chunto á o fuego ofrexébanos sacrificios á dioses estranios,

güé paseyamos á uns santos arredol d’a tuya rasmia.

 

D’a nuei d’os tiempos istos rituals promanan,

perén estió a flama endicadera de debina presenzia,

e agún güé mesmo ixa flama nos embazila e nos chunta,

tanto nos parixemos á os nuestros debanpasatos.

 

Fabián Castillo Seas,  bombolón retabillador

1 comentario:

  1. Repolíu poema de flamas sacratas e blosas, cheras purificaderas.

    ResponderEliminar