Año 1951. Un choben plega en Barzelona, solenco, con o suyo gambeto rezienmén enguerato e a suya maleta de cartón, unico paramento (caragol con a suya casa denzima ). Con os suyos pinchos 18 años, repolito, ristolero, zereño, rebutién de goyo, agarrapizato a ra barra d’o trambía , amostrando ro reloch en o maniquiello, fendo-se a riseta e soniando ro esdebenidero que acucuta pleno, preto, dezaga d’os suyos inozens güellos. Beniba de fundos tiempos, escuros e d’ oraches aspros e tierras cutias, que no tarten , abezatas a ra chelor, a ra nieu, a ro silenzio…No conoxeba solo que casas esboldregatas e bidas crebazatas.
Agora los me miro e los beigo fendo gambadas por as Ramblas, politos, rufos, bien acotraziatos, mesmo argüellosos, o zielo como teito.
Me se mira mai, me se mira pai…una nina espunta igual como ra luna , como os cadiellos en as oliberas…
Una istoria presonal que, al paso, ye coleutiba
ResponderEliminar