domingo, 16 de febrero de 2025

Alcordanzas e recosiros.

Año 1951. Un choben plega en Barzelona, solenco, con o suyo gambeto rezienmén enguerato e a suya maleta de cartón, unico paramento (caragol con a suya casa denzima ). Con os suyos pinchos 18 años, repolito, ristolero, zereño, rebutién de goyo, agarrapizato a ra barra d’o trambía , amostrando ro reloch en o maniquiello, fendo-se a riseta  e soniando ro esdebenidero que acucuta pleno, preto, dezaga d’os suyos inozens güellos. Beniba de fundos tiempos, escuros  e d’ oraches aspros e tierras cutias,  que no tarten , abezatas a ra chelor, a ra nieu, a ro silenzio…No conoxeba solo que  casas esboldregatas e bidas crebazatas. 


A mía ye a istoria d’un pai que se’n fue ta Barzelona e d’una mai que soniaba en as beilatas en o suyo lugar una bida tranquila e que nunca no eba prexinato dexar a suya casa , su mai, a os chirmans, a tierra …ye bella istoria d’amor e d’esdebenidero.

Agora los me  miro e los beigo fendo gambadas por as Ramblas, politos, rufos, bien acotraziatos, mesmo argüellosos, o zielo como teito. 


Me se  mira mai,  me se  mira pai…una nina espunta igual como ra luna , como os cadiellos en as oliberas…


Ye un firme nabesar por os camins d’ a diaspora ( Ramblas, Plaza Cataluña, Tibidabo, La Pegaso, Hospitalet…), endrezera ta continar o biache  ta una bida millor. Emigrar como destín, no bi ha garra posibilidá de bida en ixa dura tierra de peñas altas, de fozes crepatas e foscas, d’ auguas chelatas (as gorgas d’ o riu , os brincos de l’ augua , fe ficazio si te capuzas …) e de zinglos alters. Barzelona e a bal d’ o Llobregat espuntan con asperanza . Ye o progreso ( de realogatos  a tener un auto 600).

Bombolona de Propio

1 comentario: