POEMA 4, D'O LIBRO "BASEMIAS D'UN CAMPASOLO"

 YO NO TOS DEMANDO UN SACRE

Ista biella e chicota casa que m'acubila,

ye ta yo o mesmo que o tron ta un rei,

e dende aquí soi o dios de tot o qué me rodía:

Pos de yo son todas as cosas, tronadas e relampados.

Siñor soi d'as auguas que baxan por o río.

Dueño d'a fridor, rei d'a calorina d'o estiu.

Mainate de güeitres e rabosas, de fuinas e chabalíns.

Enfilador d'as pirinas, d'a crapa e d'o cochín.

De yo son as clamors, os mallos e os tozals.

Creyador soi d'a foguera an me caliento.

Creyador soi d'a mosquera do amallato.

Fazedor d'o bin e de l'azeite.

Dios totpoderoso d'o caldero,

d'os cremallos e d'a bota.

E soi goyoso asinas e no tos demando un sacre,

e ra felizidá ixa d'a que toz me charraz,

sepaz que ya la tiengo toda drento de yo

e que no en quiero más, pos ya lo dizió un poeta:

-Solo que en o tuyo corazón ye o goyo.

Fabián Castillo, O Bombolón Retabillador