Ye un toponimo que si paramos cuenta en a suya etimolochía: D’o latín VĪCUS, promana l’aragonés bico : “barrio” en castellano.
Bicón ye formato por bico, con o sufixo -on. Iste sufixo -on, ye un achiquidor, contrariamén á o caraúter aumentatibo que presienta en castellano. En o que pertoca á l’aspeuto apreziatibo iste sufixo pende d’o contesto soziolochico u d’a intinzión presonal d’o que fabla, de trazas que puestar despeutibo, pero tamién cariñoso.
![]() |
Imachen d'Alquezra de Bombolona Tozolona |
O Bicón ye pues un bario chicorrón d’Alquezra, encara que ue ye espaldato. O puesto contina clamando-se asinas.
Bico difuera d’o casco urbano propiamen dito, difuera d’a puerta este, qu’en l’autualidá ye espaldata. Yera un bico chicorrón, si paramos cuenta d’os restos arquitectonicos que bi son. Bellas cantoneras d’as puertas mos dexan imachinar as casetas que asti bi yeran.
Una carrera estreita dende a puerta este, dica ra cortada, poco más que unos 100 metros alto u baxo. Dica que se troba con a surtida d’a Cueba Reina, seguntes a tradizión oral… “Cueba Reina” ye a boca d’un pasador secreto que bi ha dende a Colechiata dica ra rematadura d’o Bicon. Pasador ta poder fuyir sin ser-ie beyitos...
En O Bicon … mos diz a lienda… qu’en as nueis de San Chuán encara se sienten esbramucar os caballos d’os zaguers moros qu’en cuentas de reblar debán d’os cristianos, gosaron alzar o suyo onor blincando por a cortada d’a colechiata que da á pegar ta ra fin d’o Bicón.
Alquezra ye istoria, liendas, naturaleza, polideza, patrimonio material, cultural, lingüistico... Cal acobaltar tot ixos aspeutos no ixuplidando sobre tot l'aragonés. Que a nuestra uellada bi beiga tot ixo, no nomás una postal. Entadebán!
ResponderEliminar